Carlos del Junco is geboren in 1958 in Havana, Cuba. Toen hij één jaar oud was emigreerde zijn familie naar Canada, en daarmee is meteen duidelijk waarom een Ontario-aan een naam draagt zoals Carlos del Junco in plaats van Charles ‘Chinook’ Algonquin. Op zijn veertiende leerde hij harmonica spelen, autodidactisch, en slaagde er in een grote vaardigheid op dit instrumentje aan de dag te leggen, net zoals hij op zijn grootste gemakjes gradueerde als beeldhouwer aan de Ontario Art College.
Hij ging zich specialiseren op de ‘10 gaten’ diatonische mondharmonica. Van de jazzvirtuoos Howard Levy leerde hij een speciale ‘bending’-techniek, ‘overblow’ genoemd, zodat het lijkt of hij een chromatische harp bespeelt.
Hij speelde in verschillende bands tussen 1980 en 1990, variërend in stijl van latin, reggae, rhythm and blues tot jazz. In 1990 richtte hij een blues-jazz-fusion band in met Kevin Cooke die hem aanzien en bewondering opleverde in diehard jazz en bluesmiddens. In 1993 won hij twee gouden medailles en aan de datum kan een kenner al zien dat dat niet op de Olympische Spelen was, dan wel op de Hohner World Harmonica Championship in Trossingen, hometown van het merk. Hij werd er berecht als ’s werelds beste speler in de Diatonic Blues Category én in de Diatonic Jazz Category. En sindsdien gaat er geen jaar voorbij of hij wint ergens een contest of een award voor beste dit of dat harmonicist.
In 1993 bracht hij een eerste CD uit, “Blues” met Bill Kinnear, ondertussen overleden, op gitaar en dobro. Een heuse deltablues CD, net zoals de daarop volgende “Big Road Blues” met Thom ‘Champagne Charlie’ Roberts. Niettegenstaande Carlos’ sterke prestatie op beide schijven, komt hij toch eerst echt goed tot zijn recht op de derde “Just Your Fool”. Vanaf dan bepaalt hij de kleur van het werk en kiest hij voor de meest verscheidene stijlen op gebied van blues, jazz, mambo, latin…….en wordt zijn werk méér dan interessant.Op de daaropvolgende albums “Big Boy”, “Up and At ‘Em” en “Blues Mongrel” blijft hij een ongeëvenaarde kwaliteit uitstralen, die je al na een korte beluistering doet besluiten de CD’s aan te schaffen. Je kan je daar van vergewissen op zijn website, waar je samples kan horen van bovenstaand werk. Kom achteraf niet klagen dat ik je op kosten gejaagd heb.
En nu dan krijgen we zijn laatste “Steady Movin’” op onze desk, en ik zit hier weer meer te luisteren dan te schrijven. Dat wordt nachtwerk, ‘k word het al gewaar.
Al van bij het eerste nummer “Diddle It” worden we del Junco wonderland binnengezogen en zullen er niet kunnen aan ontsnappen tot de laatste tonen van “Doodle It” zijn uitgestorven. Het is een jazzy jump nummer, met een paar extra dimensies in zijn mars, een sterke compositie van Carlos. “Dull Blade” lijkt een TV-serie tune, maar is een ge-upgrade surf van de hand van gitarist Kevin Breit. Het grenst aan het ongelooflijke wat Carlos uit de tien gaten haalt. Zijn beste maat Kevin laat hier gitaarwerk horen dat mij onmiddellijk aan Danny Gatton zaliger doet terugdenken. Alle elf de nummers op deze plaat zijn ijzersterk en als er een cover wordt gespeeld, krijgt die een arrangement dat het nummer nog interessanter maakt. Waarlijk zéér straf deze Carlos del Junco en zijn muzikale kornuiten. Ik laat je hem zelf ontdekken. Werkelijk één der betere platen van 2008. Alleen al zijn vernuftige interpretatie van “Amazing Grace” is gebed richting Toots , als om te zeggen dat zijn opvolging verzekerd is. Maar als ik een Belgische artiest moet uitkiezen die het dichtst in zijn straatje zit, is het wis en zeker Steven Debruyn, die uit hetzelfde hout gesneden is en een vergelijkbare benadering van het gegeven ‘blues’ heeft.
“The Simple Life” van cellist Matt Brubeck is de score van een gelijknamige leven. Het leven kan simpel zijn als je wil. Als ik naar deze muziek kan luisteren, hoeft er voor mij al niet zoveel anders meer te zijn.
Carlos del Junco : harmonicas and vocals
Kevin Breit : guitars, resophonics, banjo
Jørn Júúl Andersen : drums
Marc Rogers : basses
Denis Keldie : keyboards
Matt Brubeck : cello
John Dickie : vocals on “Mashed Potatoes Canada”
witteMVS